Skąd popularność poppingu? Styl powstał we Fresco w stanie Kalifornia w 1974 roku stworzony przez Boogaloo Sama oraz jego brata Poppin Pete'a. Ich inspiracją były ruchy robotów, które wykorzystali, by nadać spontanicznym ruchom nieco inny wymiar. Popping stał się mieszanką stylów zarówno funky jak i tańca ulicznego.
Popper czyli tancerz, wykonujący ten taniec skupia się na wykonywaniu ruchów zwanych „doing pop” - popping lub „doing hit” czyli hitting, odznaczające się szybkością napięcia mięśni, które tworzą efekt widowiskowego szarpnięcia.
Popping koncentruje się na ruchach poszczególnych partii ciała, tworząc wariacje typu: pop arm (ruch ramienia, pop ręką), leg pops (pop nogami), chest pops (pop klatką piersiową), neck pops (pop szyją). Ruchy powinny być przedstawiane w regularnych odstępach czasu, tak by stwarzać efekt jedności oraz zachować zasadę rytmiki.
Popping zasadniczo różni się od typowych tańców ulicznych pozycją tancerza. Tancerze w b-boyingu czy funk często wykonują ruchy blisko, bądź bezpośrednio w poziomie, zachowując parter. Tancerz popper zazwyczaj wykonuje swoje ruchy w pozycji pionowej, modyfikując ruchy robota i dodając swoje płynne i kontrastowe aranżacje.
Zobacz jak popping tanczą profesjonaliści!
www.fit.pl
