Zespół cieśni nadgarstka, to choroba atakująca głównie kobiety. I choć najczęściej dotyczy pań po 50. roku życia z wyraźnymi zmianami reumatoidalnymi, już młode kobiety mogą odczuwać pierwsze symptomy tej choroby. Przyczyn pojawienia się zespołu cieśni nadgarstka jest bardzo wiele, ale w większości przypadków dotyczy osób aktywnych zawodowo, które pracują dłońmi a w szczególności obciążają nadgarstek.
Kogo dotyczny schorzenie?
Zespół cieśni nadgarstka dotyczy zatem: krawcowe, osób zawodowo uprawiających takie sporty, jak: squash, badminton, tenis, gimnastyka, fitness, kolarstwo. Wśród osób zagrożonych cieśnią są również osoby pracujące w warsztatach, a także pracujące w biurach i przy komputerze (pisanie na klawiaturze).
Nadgarstek składa się z ośmiu kości połączonych więzadłami, pomiędzy którymi znajdują się nerwy, naczynia oraz ścięgna mięśni zginających palce. Zespół cieśni nadgarstka powstaje podczas zbyt dużej eksploatacji - nacisku jednego z nerwów na nerw środkowy, znajdujący się w kanale nadgarstka.
Dolegliwością towarzyszącą schorzeniu jest ból odczuwalny jako swoiste wbijanie szpilek w obrębie palców. Ból oznaczający ograniczoną sprawnością mięśni ogranicza zatem podstawowe czynności takie jakie jak odkręcanie, trzymanie ciężkich przedmiotów, chwytanie, pisane.
Jak leczyć?
Leczenie w większości przypadków oznacza rezygnację z wykonywanego zawodu/ hobby, ograniczenie czynności takich, jak: krojenie, pisanie, siekanie, odkręcanie, a także czasowe unieruchomienie i rehabilitację nadgarstka.
Unieruchomienie oznacza najczęściej nałożenie opaski uciskowej na nadgarstek, chłodzenie nadgarstka (np. kostkami lodu, terapia zimnem), połączone z rehabilitacją w postaci: masaży, elektroterapii, fizykoterapii i kinezyterapii. Jeśli ból i dolegliwości z nim związane nasilają się, prócz rehabilitacji, lekarz prowadzący pacjenta powinien rozważyć możliwość operacji nadgarstka.
