Zespół cieśni nadgarstka to głównie kobiece schorzenie, które ze względu na uciążliwy ból i powikłania może wykluczać z życia zawodowego. Czym się charakteryzuje i jak przebiega proces leczenia?
fit.pl
2013-03-20 00:00
Udostępnij
Zespół cieśni nadgarstka

Najpierw pojawia się ból związany z utrzymywaniem dłoni przez dłuższy czas w jednej pozycji. Później musimy zmagać się z powracającym, nocnym drętwieniem ręki powodującym wybudzenia ze snu. Na koniec zaś obserwujemy zanik mięśni i wyraźnie zmniejszoną sprawność manualną – tak wyglądają objawy zespołu cieśni nadgarstka. To coraz bardziej powszechny problem, dotykający wielu osób.

Przyczyn pojawienia się zespołu cieśni nadgarstka jest bardzo wiele, ale w większości przypadków dotyczy osób aktywnych zawodowo, które pracują dłońmi,  a w szczególności obciążają nadgarstek.

Zespół cieśni nadgarstka - kogo dotyczny schorzenie?

Każda praca, która wymaga ciągłego powtarzania tych samych ruchów, szczególnie przy nadmiernym zgięciu lub wyprostowaniu nadgarstków, sprzyja występowaniu tego schorzenia. Schorzenie dotyczy także osób zawodowo uprawiających takie sporty, jak: squash, badminton, tenis, gimnastyka, fitness, kolarstwo. Wśród osób zagrożonych cieśnią są również osoby pracujące w warsztatach, a także pracujące w biurach i przy komputerze (pisanie na klawiaturze).

Przyczyną cięni nadgartska jest również niedobór witamin B6 i B12. osoby zagrożone tą dolegliwością powinny spożywać produkty takie jak: mięso, ryby, płatki, pełnoziarniste pieczywo, szpinak, banany.

 

Zespół cieśni nadgarstka - przyczyny i objawy

Nieprzyjemne mrowienie budzące nas w nocy, drętwienie palców podczas prowadzenia samochodu lub roweru, utrata zręczności ręki, bezwiedne upuszczanie przedmiotów – to objawy, których przyczyną może być zespół cieśni nadgarstka. Ta przewlekła i postępująca choroba powstaje w wyniku ucisku na nerw pośrodkowy.

Wskutek nadmiernych ruchów ręki przy przeciążeniu pracą, dochodzi do intensywnego tarcia, drażnienia i pogrubienia ścięgien oraz więzadła poprzecznego, które zarasta do wnętrza zmniejszając średnicę kanału nadgarstka. W ten sposób zwiększa w nim ciśnienie, uciskając tętnice odżywiające nerw pośrodkowy. Powstaje niedokrwienie powoli niszczące nerw, który podobnie jak roślina pozbawiona wody, zaczyna usychać. Jeśli nie przerwiemy tego procesu – obumrze.

Przyczyną wzrostu ciśnienia w kanale nadgarstka mogą być także sytuacje zatrzymujące wodę w organizmie, prowadzące do obrzęków, takie jak ciąża, menopauza, zaburzenia hormonów tarczycy czy zapalenie stawów albo cukrzyca.

Bardzo ważnym objawem diagnostycznym jest ból i drętwienie palców występujące nocą często powodujące wybudzenia ze snu.

 Na tym etapie choroby problemu z całą pewnością nie należy lekceważyć, bowiem z czasem dochodzi do upośledzenia funkcji nerwu pośrodkowego, co będzie prowadziło  do obniżenia sprawności manualnych dłoni, zaników mięśni  kłębu kciuka, czy  uczucia obrzęku palców.

Niekiedy do cofnięcia się objawów wystarczą systematycznie wykonywane proste ćwiczenia. Jednak przy zaawansowanej chorobie jedynym wyjściem staje się niestety operacja.

Hand-pain

 

Zespół cieśni nadgarstka - jak zapobiegać?

Bardzo ważna jest profilaktyka przeciążania nadgarstka. Pracownicy biurowi powinni zadbać o używanie ergonomicznej klawiatury umożliwiającej pisanie bez odchylania nadgarstków na boki oraz podpierać nadgarstki na wygodnej podkładce, tak by utrzymywać neutralną prostą pozycję nadgarstka. Ważna jest również wygodna myszka komputerowa.

Duże znaczenie mają przerwy w pisaniu na rozluźnienie i odpoczynek rąk. Warto wtedy wykonać kilka ćwiczeń rozciągających mięśnie przedramion i rąk: - zginanie i prostowanie nadgarstka drugą ręką,

- krążenie zwisającymi swobodnie nadgarstkami, - ruchy strzepywania palców, - rozstawianie i złączanie palców, - naprzemienne otwieranie i ściskanie ręki w pięść.

Niezbędna jest wygodna pozycja przy pracy, odpowiednio dopasowane biurko i regulowane, najlepiej obrotowe, krzesło.

W profilaktyce ważnym elementem jest utrzymywanie ogólnej, dobrej kondycji całego organizmu (aktywność fizyczna, odpowiednia waga ciała, rzucenie palenia, zdrowe odżywianie), regulacja glikemii w cukrzycy oraz rehabilitacja przeciążonego pracą siedzącą kręgosłupa szyjnego.

Zespół cieśni nadgarstka - jak leczyć?

Przy krótko trwających dolegliwościach, wywołanych jednorazowym przeciążeniem, skuteczny może okazać się odpoczynek dla ręki i fizjoterapia w połączeniu z lekami przeciwzapalnymi. Może to wystarczyć, szczególnie przy objawach związanych z obrzękiem ścięgien po chwilowym przeforsowaniu ręki. Jeśli natomiast objawy choroby trwają dłużej, nie mają tendencji do ustępowania, wówczas jedynym rozsądnym postępowaniem jest operacja otwarcia kanału i uwolnienia nerwu pośrodkowego. Zwlekanie z decyzją naraża nerw na ryzyko trwałego uszkodzenia i brak możliwości wyleczenia.

Operację można wykonać metodą otwartą i endoskopową. W obydwu chodzi o przecięcie więzadła poprzecznego nadgarstka i otwarcie kanału od góry. „Obie metody dają podobne rezultaty. Jednak w metodzie endoskopowej unikamy niepotrzebnego uszkadzania leżących po drodze struktur. Bardziej komfortowy jest też okres pooperacyjny z uwagi na mniejszą bliznę, wykonaną poza miejscem narażonym na codzienne drażnienie. Cała operacja trwa krócej, a rana szybciej się goi. Zabieg, który trwa kilka minut, wykonuje się w znieczuleniu miejsca cięcia lub całej ręki, ale na życzenie pacjenta może to być krótkotrwałe uśpienie bez narkozy. Jest to precyzyjna operacja na nerwie i wymaga dużej staranności i uwagi” – mówi dr Paweł Nowicki.

Przy zespole cieśni nadgarstka długość okresu rekonwalescencji zależy od kilku czynników. Kluczowym z nich jest stopień zaawansowania choroby – czyli skala uszkodzenia nerwu. Istotne również są indywidualne uwarunkowania danego pacjenta, jego stan emocjonalny, nastawienie do pracy czy motywacja.

 Na ogół powrót do zdrowia następuje mniej więc po około 4-6 tygodniach. W pierwszej kolejności zaobserwować można ustąpienie drętwienia dłoni w nocy. Później znika ból przy długotrwałym wykonywaniu tej samej czynności. Na koniec zaś poprawie ulegają funkcje chwytne ręki, co przekłada się na jej powrót do pełnej sprawności.


www.zdrowie.fit.pl