Aktywność fizyczna jako metoda leczenia cukrzycy

Cukrzyca nie jest przeciwwskazaniem do wysiłku fizycznego. Przeciwnie – jest powodem, dla którego należy bardziej dbać o zdrowie, a aktywność fizyczna jest jednym z elementów dbałości o zdrowie
fit.pl
2009-11-13 00:00
Udostępnij
Aktywność fizyczna jako metoda leczenia cukrzycy
U osoby z rozpoznaną cukrzycą typu 2, mogą stosować leczenie niefarmakologiczne pod warunkiem, że stężenie cukru nie jest bardzo wysokie. Wówczas wskazany jest wysiłek fizyczny oraz odpowiednia dieta. Aktywność fizyczna stanowi bardzo ważny element postępowania niefarmakologicznego. W cukrzycy typu 2, która bardzo często współistnieje z nadwagą i otyłością, cennym efektem aktywności fizycznej jest to, że sprzyja zmniejszeniu zawartości tkanki tłuszczowej w organizmie i ułatwia utrzymanie należnej masy ciała. Także w późniejszych, bardziej zaawansowanych okresach cukrzycy typu 2, kiedy niezbędne jest już przyjmowanie leków obniżających stężenie cukru we krwi wysiłek fizyczny jest bardzo ważnym elementem leczenia. Także w cukrzycy typu 1, w której od początku konieczne jest podawanie insuliny wysiłek i aktywność fizyczna to konieczny element leczenia.

Ograniczenia dietetyczne, bez wykonywania ćwiczeń, nie przyniosą rezultatu. Po początkowym okresie organizm przyzwyczaja się do zmniejszonej ilości pożywienia i stara się oszczędzać energię, a temu zjawisku zapobiega systematyczna aktywność fizyczna. Wysiłek fizyczny z jednej strony stanowi formę bieżącego wydatkowania energii czerpanej z pożywienia, z drugiej zaś sprzyja zwiększeniu ilości tkanki mięśniowej, która nawet w czasie spoczynku zużywa więcej energii. Wysiłek fizyczny, bardziej niż sama dieta, wpływa korzystnie na stężenie cholesterolu i proporcje między dobrym a złym cholesterolem.
Przez systematyczne podejmowanie wysiłku fizycznego można uzyskać efekty zdrowotne, jakich nie udaje się osiągnąć samym leczeniem farmakologicznym.

Zwiększenie aktywności fizycznej może przynieść szereg korzyści podobnie jak u osób z prawidłową tolerancją glukozy, np.:
  • ułatwić utrzymanie prawidłowego ciśnienia tętniczego krwi;
  • obniżyć poziom "złego" cholesterolu;
  • podwyższyć poziom "dobrego" cholesterolu;
  • wzmocnić serce;
  • zmniejszyć ryzyko zawału serca i udaru mózgu;
  • poprawić sprawność fizyczną;
  • ułatwić schudnięcie i utrzymanie należnej masy ciała;
  • poprawić samopoczucie.

A ponadto:
  • ułatwić uzyskanie prawidłowych poziomów cukru we krwi;
  • umożliwić zmniejszenie dawek stosowanych leków doustnych i insuliny;
  • opóźnić, bądź zapobiec, rozwojowi niektórych późnych powikłań cukrzycy.

Nie można biernie poddawać się chorobie – należy walczyć o zahamowanie postępu choroby, a w miarę możliwości o cofnięcie się pewnych zaburzeń. Aktywność fizyczna stanowi jedną ze skutecznych metod niefarmakologicznego leczenia cukrzycy.